Фота з архіва
Паводле яе слоў, у асноўным кляшчы насяляюць больш вільготныя цёплыя месцы - траву, высокую хмызняковую расліннасць, змешаныя тыпы лесу, часта - бярозавыя пасадкі. У такіх засушлівых тыпах лесу, як хвойнікі лішайнікавыя, бруснічныя, імшыстыя, дзе ў асноўным суха, ельніках, дзе вельмі мала лясной падсцілкі і полаг больш чысты, верагоднасць прысмактоўвання кляшчоў і заражэння клешчавымі інфекцыямі найбольш нізкая.
"Ёсць прыродныя ўмовы, якія кляшчы не могуць пераносіць. Паблізу мурашнікаў мы ніколі не ўбачым кляшчоў, паколькі мурашыная кіслата аказвае на іх адпужвальнае дзеянне", - расказала Святлана Марцута.
Для паходу ў лес яна парэкамендавала апранаць светлае адзенне. Існуюць таксама супрацьэнцэфалітныя касцюмы, якія забяспечаць найболей поўную абарону пры хадзьбе, прадухіляць з'яўленне кляшчоў на адкрытых участках - на запясці, вобласці шыі.
Таксама неабходна ажыццяўляць апрацоўку рэпелентамі. Яны могуць падзяляцца на два віды. Адны ўздзейнічаюць як адпужвальныя сродкі на шкодніка. Другія - на аснове цыперметрыну, альфацыперметрыну - аказваюць нервова-паралітычнае ўздзеянне на кляшча.
Калі такіх сродкаў не знайшлося, як рэпелент можна выкарыстоўваць вяроўкі, жгуты, прамочаныя газай, бензінам. "Прамочваем жгутавую вяроўку маслам і дабаўляем туды бензін, газу, іншыя рэчывы, падвешваем на ўзровень травы, недзе каля каленнага сустава. Гэта будзе своеасаблівым адпужвальным сродкам супраць кляшчоў", - растлумачыла Святлана Марцута.
Акрамя таго, трэба быць асцярожнымі пры зборы палявых букетаў, дадала эксперт.
Пасля наведвання лесу яна парэкамендавала абавязкова аглядаць сябе і тых, хто быў побач, на наяўнасць кляшчоў.
