На свет ён з'явіўся на станцыі Лясная недалёка ад Баранавіч у сям'і чыгуначніка. Ягоны дзед быў удзельнікам паўстання Кастуся Каліноўскага. Бацька таксама адрозніваўся свабодалюбівымі поглядамі, што, магчыма, і прычынілася да яго трагічнай гібелі. Менавіта таму Уладзіслаў так і не скончыў царкоўна-прыходскую школу. Прыйшлося ісці працаваць - на руках у маці засталося шасцёра дзяцей, ён быў старэйшым з іх. Працаваў грузчыкам на чыгунцы, прыказчыкам у магазіне, слесарам у Мінскім дэпо. У чатырнаццаць гадоў ён упершыню упершыню трапіў у сапраўдны тэатр і цвёрда вырашыў стаць акцёрам.
Творчую дзейнасць ён пачаў з таго, што пачаў пісаць літаратурныя творы для газеты “Наша Нiва”. У 1906 годзе ў газеце былі апублікаваны яго першыя вершы і апавяданне "Апошняе спатканне".
Сцэна з першага спектакля «Суд» (крайні справа – Уладзіслаў Галубок у ролі Авечкі)
У 1917-1920 гг. – акцёр і рэжысёр Першага беларускага таварыства драмы і камедыі. "Трупа Галубка" была заснавана ў 1920 годзе (назву БДТ-3 калектыў атрымаў ужо ў 1930-я гады). Яе першымі акцёрамі сталі дзеці рэжысёра - тры сыны і тры дачкі, а жонка была касцюмерам. Рэпертуар складалі п'есы самога Галубка, які напісаў каля сарака твораў.
У сярэдзіне 1920-х калектыў стаў вандроўнай трупай, якая з пастаноўкамі аб'ездзіла ўсе без выключэння раёны Беларусі. Каб убачыць ягоныя спектаклі, некаторыя сяляне з Заходняй Беларусі нават пераходзілі савецка-польскую мяжу.
З 1920 да 1922 г. - загадчык мастацкіх аддзелаў у Народным камісарыяце адукацыі БССР.
Аўтар публіцыстычных і тэатразнаўчых артыкулаў.
Вядомы як мастак-дэкаратар і пейзажыст.
У 1937 г. рэпрэсіраваны. Расстраляны 28.09.1937 г.
Рэабілітаваны ў 1957 г.
Спіс пастановак п’ес Уладзіслава Галубка
- «Апошняе спатканьне» (Вільня, 1917, пастаўлена ў 1919),
- «Пісаравы імяніны» (1917, пастаўлена ў 1927),
- «Бязьвінная кроў» (пастаўлена ў 1918),
- «Залёты дзяка» (пастаўлена ў 1918),
- «Бязродны» (пастаўленая ў 1919),
- «Суд» (Вільня, 1920, пастаўлена ў 1924),
- «Душагубы» (пастаўлена ў 1921),
- «Ганка» (1920, пастаўлена ў 1929),
- «Пан Сурынта» (1923, пастаўлена ў 1930),
- «Плытагоны» (пастаўлена ў 1923),
- «Фанатык» (пастаўлена ў 1922),
- «Пінская мадонна» (пастаўлена ў 1927),
- «Белы вянок» (1921, пастаўлена ў 1929),
- «Ветрагоны» (1919, пастаўлена ў 1930),
- «Ліпавічок» (1922) і інш.
- «Бабы-ліхадзейкі» (1922)
- «Краб» (1927, пастаўлена ў 1930),
- «Белая зброя» (1933, пастаўлена пад назвай «Рыкашэт» у 1935),